Jak głosi legenda, przodkowie kotów pojawili się na Wyspach Brytyjskich już w czasach starożytnych. Sprowadzone zostały tam przez legiony rzymskie po kolonizacji Galii do pomocy w walce ze szczurami. Musiało jednakże minąć wiele stuleci, zanim koty te zostały uznane za rasę – stało się to dopiero w 1929 roku. Co ciekawe, na skutek zamieszania spowodowanego przez wojnę, pod koniec lat 40, ta najbardziej oryginalna rasa kotów w Wielkiej Brytanii była prawie na wymarciu.
Przed wojną bowiem rozpoczęto tam wśród kociąt urodzonych w miotach kota domowego selekcje osobników, które odpowiadały z góry ustalonemu ideałowi wzorca. Pod koniec lat 50. podjęto ten program na nowo, przy czym wprowadzono do niego więcej persów, przede wszystkim dlatego, aby uzyskać grube i gęste futro, jakie było już znane u francuskich kotów kartuskich (chartreux). Początkowo bardzo przestrzegano zasady, aby otrzymanego potomstwa nie wprowadzać do hodowli kotów kartuskich, gdyż mogłoby to wpłynąć niekorzystnie na gęste futro tej rasy.
Dzisiaj nikt już nie dręczy się takimi szczegółami, ponieważ hodowla inaczej zabarwionych brytyjskich kotów krótkowłosych osiągnęła poziom hodowli kotów kartuskich (brytyjski kot krótkowłosy niebieski). Kot brytyjski długowłosy stanowi odmianę tej samej rasy przez wspólnych przodków. Jedyną różnicą jest właśnie długość sierści, natomiast reszta cech zarówno wyglądu, jak i charakteru pozostaje identyczna. Kot brytyjski długowłosy może ewentualnie pozostawiać po sobie bardziej widoczną, bo dłuższą sierść, jednakże regularna pielęgnacja zapobiegnie powstawaniu nadmiernego bałaganu w domu właściciela tego uroczego futrzaka.
Podobnie jak u persów, koty brytyjskie występują w około 150 odmianach barwnych – jednokolorowych (m.in. niebieskie, czarne, rude, kremowe, czekoladowe, liliowe i białe) bądź dwubarwnych. Te drugie to najczęściej standardowe kolory z różną ilością białego, prążki we wszystkich kolorach podstawowych (pręgowane klasycznie, tygrysio i cętkowane), szylkretowe, szynszylowe, srebrzyste cieniowane, srebrzyste tabby, dymne oraz colorpointy z ciemniejszymi oznaczeniami.
Koty brytyjskie odznaczają się niezwykłą inteligencją oraz wyjątkową osobowością. Posiadają one nie tylko niezwykły wdzięk, ale także wyraźnie rozwinięte poczucie własnej wartości i godności. Są to koty odważne, zrównoważone, honorowe, pewne siebie, dystyngowane oraz łagodne. Brytyjczyki uwielbiają ciszę i spokój, dlatego najlepiej będą czuły się u domatorów. Rzadko używają głosu bez potrzeby i tylko z jednej przyczyny są w stanie zniżyć się do proszenia o cokolwiek swojego opiekuna – tym powodem bywa najczęściej jedzenie. Brytyjskie koty nie należą bowiem do zwierząt rozkapryszonych, a także wybrednych. Złośliwi twierdzą nawet, że jedzenie stanowi największy, jeśli nie jedyny, sens ich życia.
Wszystkie cechy brytyjczyków sprawiają, że przeciętny przedstawiciel tej rasy zachowuje pewien dystans wobec swoich opiekunów, a także, że nigdy nie bywa wobec nich natrętny czy nadskakujący. Warto jednak pamiętać, że jedną osobę w rodzinie przeważnie darzą większą atencją od pozostałych i tę obdarzają nieprzebranym bogactwem swych uczuć. W młodości wesoły, a także żwawy, po osiągnięciu wieku dojrzałego staje się znacznie spokojniejszy. Wybierając kota brytyjskiego z hodowli, można mieć także pewność, że pupil szybko przywyknie do nowego otoczenia – to rasa, która nie ma problemu z asymilacją.
Kot brytyjski krótkowłosy bądź długowłosy charakteryzuje się masywną budową ciała. Różnice w masie ciała występują w zależności od płci kotów. Kotki zazwyczaj utrzymują wagę w zakresie 3-4 kg, natomiast koty mogą osiągać znacznie większą masę ciała, sięgającą nawet 7-8 kg. Brytyjskie koty posiadają dużą, okrągłą głowę, osadzoną na krótkiej i solidnej szyi. Pełne policzki nadają im charakterystyczny wygląd przypominający pluszowego misia.
Brytyjski kot, niezależnie od tego, czy jest krótko-, czy długowłosy, wyróżnia się średniej wielkości uszami, które są proporcjonalne do jego głowy. Uszy są osadzone dość szeroko i charakteryzują się zaokrąglonymi końcówkami.
Oczy kotów brytyjskich są duże, okrągłe i dość szeroko rozstawione. Kolory natomiast współgrają z umaszczeniem – występują pomarańczowe, złociste lub miedziane, a u odmiany białej – pomarańczowe, niebieskie bądź różnobarwne. Ponadto u kotów szynszylowych i cieniowanych występują zielone lub turkusowe, u colorpointów także niebieskie.
Koty brytyjskie posiadają krótki, lecz szeroki nos. Jest on płaski, a to z kolei nadaje im charakterystycznego profilu. W przypadku tej rasy nie występuje wyraźne zagłębienie między nosem a czołem – w połączeniu z okrągłymi policzkami dodaje to kotom brytyjskim uroku.
Brytyjczyki charakteryzują się muskularną budową ciała, które jest umiejscowione na krótkich, mocnych łapach o delikatnie zaokrąglonych kształtach. Posiadają szerokie łopatki, biodra i barki oraz krótką szyję.
Zarówno krótko-, jak i długowłose koty brytyjskie posiadają szerokie u nasady ogony o zaokrąglonym końcu. Najczęściej o długości 2/3 tułowia.
Koty na sprzedaż, szczególnie te brytyjskie, występują w różnych barwach umaszczenia oraz o różnej długości futra. Warto zaznaczyć, że przypomina ono w dotyku miękki plusz.
Z powodu swoich licznych zalet niebieskie koty brytyjskie krótkowłose oraz długowłose stają się coraz popularniejszą rasą zarówno w Polsce, jak i na świecie. Niekłopotliwe w utrzymaniu, spokojne, niewymagające nieustannej uwagi, a także pozbawione zapędów niszczycielskich, mają praktycznie jedną jedyną wadę. Biegnący przez pokój brytyjczyk hałasuje niczym stado słoni, ale biorąc pod uwagę jego rozmiary, nikogo nie powinno to specjalnie dziwić. Co zabawne, wadę tę można również traktować jako zaletę, ponieważ po głośnym tupaniu łatwo zlokalizujesz swojego zwierzaka. Nie da się jednak ukryć, że stanowią one niezrównane towarzystwo! Niezależnie od tego, czy wybór padnie na niebieskiego krótkowłosego kota brytyjskiego, czy długowłosego o liliowej sierści – zyskasz wiernego przyjaciela!
