O rasie

Kot Brytyjski

Koty brytyjskie - O rasie

Jak głosi legenda, przodkowie kotów brytyjskich pojawili się na Wyspach Brytyjskich już w czasach starożytnych. Sprowadzone zostały tam przez legiony rzymskie po kolonizacji Galii do pomocy w walce ze szczurami. Musiało jednakże minąć wiele stuleci, zanim koty te zostały uznane za rasę – stało się to dopiero w 1929 roku. Co ciekawe, na skutek zamieszania spowodowanego przez wojnę, pod koniec lat 40, ta najbardziej oryginalna rasa kotów w Wielkiej Brytanii była prawie na wymarciu.

Przed wojną bowiem rozpoczęto tam wśród kociąt urodzonych w miotach kota domowego selekcje osobników, które odpowiadały z góry ustalonemu ideałowi wzorca. Pod koniec lat 50. podjęto ten program na nowo, przy czym wprowadzono do niego więcej persów, przede wszystkim dlatego, aby uzyskać grube i gęste futro, jakie było już znane u francuskich kotów kartuskich (chartreux). Początkowo bardzo przestrzegano zasady, aby otrzymanego potomstwa nie wprowadzać do hodowli kotów kartuskich, gdyż mogłoby to wpłynąć niekorzystnie na gęste futro tej rasy.

Dzisiaj nikt już nie dręczy się takimi szczegółami, ponieważ hodowla inaczej zabarwionych brytyjskich kotów krótkowłosych osiągnęła już poziom hodowli kotów kartuskich (brytyjski kot krótkowłosy niebieski).Odmianą kota brytyjskiego, który posiada tych samych przodków, jest jego długowłosy odpowiednik. Jedyną różnicą jest właśnie długość sierści, natomiast reszta cech wyglądu, jak i charakteru pozostaje identyczna. Kot brytyjski długowłosy może ewentualnie pozostawiać po sobie bardziej widoczną, bo dłuższą sierść, jednakże regularna pielęgnacja zapobiegnie powstawaniu nadmiernego bałaganu w domu właściciela tego uroczego futrzaka.

Wygląd ogólny: kot krótkowłosy bądź długowłosy, mocnej budowy ciała, średnioduży lub duży (waga od 4 do 8 kg), silny, krępy i muskularny. Pełnię swojej krasy osiąga w wieku 5 lat.Głowa: duża, okrągła, masywna i szeroka z charakterystycznymi fałdami, czoło wyraźnie zarysowane, pokryte sztywnym włosem nadającym mu wypukłość, pełne policzki, mały podbródek.
Uszy: średniej wielkości, zaokrąglone na końcach, o szerokiej podstawie.
Oczy: duże, okrągłe, rozstawione dość szeroko w kolorach współgrających z umaszczeniem: pomarańczowe, złociste lub miedziane, u odmiany białej – pomarańczowe, niebieskie lub różnobarwne, u kotów szynszylowych i cieniowanych – zielone lub turkusowe, u colorpointów – niebieskie.
Nos: krótki, szeroki, z delikatnym stopem.
Tułów: krępy, muskularny, zwarty. Szerokie łopatki, biodra i barki, silna klatka piersiowa, krótka szyja.
Kończyny: krótkie, mocne, masywne, o dużej muskulaturze.
Ogon: szeroki u nasady i zaokrąglony na końcu, długości 2/3 tułowia.
Okrywa włosowa: krótkie bądź długie, miękkie, podwójnie gęste i odstające od ciała futro, w
dotyku przypominające plusz.

Odmiany barwne: podobnie jak u persów około 150 odmian barwnych; jednokolorowe: niebieskie, czarne, rude, kremowe, czekoladowe, liliowe i białe; dwubarwne: podstawowe kolory z różną ilością białego, tabby we wszystkich kolorach podstawowych (pręgowane klasycznie, tygrysio i cętkowane), szylkretowe, szynszylowe, srebrzyste cieniowane, srebrzyste tabby, dymne oraz colorpointy (z ciemniejszymi oznaczeniami).

Koty brytyjskie są bardzo inteligentne, o silnie zaznaczonej osobowości, ze szczególnie rozwiniętym poczuciem własnej wartości i godności. Cechy te sprawiają, że przeciętny przedstawiciel tej rasy zachowuje pewien dystans wobec swoich opiekunów, a także, że nigdy nie bywa wobec nich natrętny czy nadskakujący.

Żyjąc w wielkiej bliskości z człowiekiem, pozostaje zawsze bardziej obok, niż razem z nim, aczkolwiek jedną osobę w rodzinie przeważnie darzy większą atencją od pozostałych i tę obdarza nieprzebranym bogactwem swych uczuć. W młodości wesoły, a także żwawy, po osiągnięciu wieku dojrzałego staje się znacznie spokojniejszy, jego temperament można określić mianem umiarkowanego.

Jest to kot odważny, wręcz nieustraszony, bez kompleksów, niezwykle zrównoważony, honorowy, pewny siebie, dystyngowany. Rzadko używa głosu bez potrzeby i tylko z jednej przyczyny jest w stanie zniżyć się do proszenia o cokolwiek swojego opiekuna – tym powodem bywa najczęściej jedzenie. Brytyjczyk nie należy bowiem do kotów rozkapryszonych i wybrednych. Złośliwi twierdzą nawet, że jedzenie stanowi największy, jeśli nie jedyny, sens jego życia.

Z powodu swoich licznych zalet koty brytyjskie krótkowłose oraz długowłose stają się rasą coraz popularniejszą zarówno na świecie, jak i w Polsce. Niekłopotliwe w utrzymaniu, spokojne i nie wymagające nieustannej uwagi, pozbawione zapędów niszczycielskich, mają praktycznie jedną jedyną wadę: biegnący przez pokój Brytyjczyk hałasuje niczym stado słoni, ale biorąc pod uwagę jego rozmiary, nikogo nie powinno to specjalnie dziwić. Co zabawne, wadę tę można również traktować jako zaletę, ponieważ po głośnym tupaniu można łatwo zlokalizować swojego zwierzaka.

  1. "RASY KOTÓW" Herrscher Ulrike, Theilig Harald, wydanej przez Oficynę Wydawniczą MULTICO
  2. "Kot Brytyjski Krótkowłosy" Katarzyna Szewczyk, Agencja Wydawnicza ERGOS.
Na górę
hodowla-perlowyraj.pl - kot brytyjski cena, kot brytyjski krótkowłosy hodowla, hodowla kotów brytyjskich kraków, hodowla niebieskich kotów, hodowla kotów brytyjskich, hodowla kotów brytyjskich podkarpackie, kot brytyjski błękitny i kocięta brytyjskie - Rzeszów